Cariye ya da halayık, yabancı ülkelerden kaçırılıp özgürlükten yoksun bırakılan, alınıp satılabilen, her konuda efendisinin isteklerine bağlı bulunan genç kadın.[1] Savaşta esir edilen kadınlar için karavaş ismi de kullanılırdı.[2] İslam Devleti ve Osmanlı İmparatorluğu'nda 19. yy ortalarına kadar var olan bir sistemdi.
Cariyelerin efendilerinden oğulları Yahudi ve Arap toplumu gibi bazı toplumlarda genellikle köle kabul edilmemişlerdir. İslamiyet öncesi Araplarda yaygın olan cariyelik sistemi Arapların İslamiyet'le tanışmalarından sonra da devam etmiş ancak Kur'an cariyelerin hak ve hukuku ile ilgili bazı durumları düzenlemiştir.
Köleliğin insani ve ahlaki bir kurum olmadığı aydınlanma çağında ilk olarak seslendirilmeye başlanmıştır. İlk kanunlar İngiltere’de ve ABD’de 19. yüzyılın ilk çeyreğinde, 1807 yılında çıkarılmış, daha sonra diğer Avrupa devletleri onları izlemişti. Avrupa'da İngiltere'den sonra köleliği ilk kaldıran Osmanlı İmparatorluğu'dur.[kaynak belirtilmeli] Osmanlı'da kölelik , Sultan Abdülmecid döneminde 1847 ’de bir fermanla yasaklanmıştır.(wikipedi.özgür ansiklopedi)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder